ბოლო წლებია, პროდუქტები ფერმიდან დიდი პოპულარობით სარგებლობს დედაქალაქის მოსახლეობაში და საკვებად სოფლის ნატურალური პროდუქტების მოხმარება ჯანსაღი კვების სინონიმადაც იქცა.
ხორცი, კვერცხი, ბოსტნეული, ხილი, რომელთა წარმოებისთვის არ გამოიყენება პესტიციდები, ანტიბიოტიკები, ქიმიური სასუქები, არა მხოლოდ, უფრო გემრიელია, არამედ მეტად უსაფრთხოცაა ადამიანის ჯანმრთელობისთვის.
თუმცა, ალბათ, ყველას არ ექნება ზუსტი წარმოდგენა იმის შესახებ თუ რას გულისხმობს სახელწოდება სოფლის პროდუქტი ან პროდუქტი ფერმიდან და რითია გამორჩეული სოფლის ყველი, სოფლის კარაქი, სოფლის რძე, ნატურალური ხილი და ბოსტნეული. მოდით, გავარკვიოთ:
პროდუქტი ფერმიდან – რა იგულისხმება ამ სახელწოდების მიღმა?
პროდუქტი ფერმიდან – ეს, პირველ რიგში, პროდუქტის შექმნის ისტორიაა: ნიადაგის მოვლა-დამუშავებიდან მოსავლის აღებამდე, მეწველი საქონლის გამრავლებიდან რძის ნაწარმის დამზადებამდე. და როდესაც პროდუქტის ისტორია მუდმივად ვითარდება, ეს უკვე წარმოებული პროდუქციის ხარისხის მაჩვენებელია.
დასანანია, მაგრამ ფაქტია, რომ დღევანდელ რეალობაში სისწრაფე ხარისხზე მნიშვნელოვანი გახდა. როცა ადამიანს სამსახურიდან სახლში მიეჩქარება, მისთვის უფრო მარტივია, ახლოს მდებარე მარკეტში შევიდეს, რაც დახვდება, შეიძინოს და გზა გააგრძელოს. თანაც, ბევრისთვის პროდუქტის შეძენისას ფასია განმსაზღვრელი, სოფლის ნატურალური პროდუქტი კი ძვირია – არა იმის გამო, რომ ფერმერი უგულო ადამიანია და მომხმარებლის ხარჯზე გამდიდრება სურს, არამედ იმიტომ, რომ ფერმაში, უმეტესწილად, ხელით შრომობენ, ხელით შრომა ძვირი ჯდება.
წარმოების ასეთი ფორმის იდეა უცხოეთში 1950-60-იან წლებში დაიბადა, როცა მსხვილმა მწარმოებლებმა მოსავლის გაზრდის მიზნით ქიმიური სასუქების გამოყენება დაიწყეს. ამ დროს კი წვრილ ფერმერებს არ ჰქონდათ ძვირად ღირებული ქიმიური პრეპარატების შეძენის ფუფუნება, ამიტომ გადაწყვიტეს, საერთოდ უარი ეთქვათ სინთეტიკურ სასუქზე და ის ორგანული სასუქებით ჩაენაცვლებინათ.
მასალის გამოყენების პირობები
