”ალაზანი დიდია, შიგ ბებერი ჰკიდია, პური ვთხოვე, არ მაჭამა, ჩემი ცოდვა ჰკიდია” – ცნობილი ხალხური ლექსის ამ სტროფის საიდუმლო, რომლის შინაარსიც ყველასთვის გაუგებარი იყო (აბა, ჯერ როგორი წარმოსადგენი და მერე ასახსნელია უზარმაზარ მდინარეში ჩაკიდებული ბებერი, რომელსაც პურის მიცემა შეუძლია ადამიანისთვის, მაგრამ უარს ეუბნება?!), მრავალი წლის და შესაძლოა საუკუნეების მერეც მწერალმა და პროფესორმა თამარ ბუკიამ ამოხსნა. ის ამტკიცებს, რომ ლექსში სიტყვა “ალაზანის” ნაცვლად უნდა იყოს “არაზანი”, რომელსაც კახელები დიდ თონეს უწოდებენ…
“ნუთუ არავინ დაფიქრებულხართ, ან ალაზანში რატომ უნდა ეკიდოს ის ბებერი და ან ალაზანში ჩაკიდებულმა – პური როგორ უნდა მისცეს მგზავრს? ის პური ხომ ალაზნის წყლით იქნება დამბალ-დაშლილი? სინამდვილეში ის ბებერი არაზანშია ჩაკიდული. არაზანი დიდი თონეა, რომელშიც ბევრი პური ცხვება ერთდროულად…
