“შენი სუფრა” მეღვინე ქალთან, ეკა ჭვრიტიძესთან ექსკლუზიურ ინტერვიუს გთავაზობთ… “სამზარეულოს ომების” გამარჯვებული და წარმატებული მეღვინე უკვე დიდი ხანია, აშშ-დან სამშობლოში დაბრუნდა და მშობლიურ მხარეში, კახეთში დასახლდა… ქალბატონი ეკა ღვინის დაყენების მისეულ ხედვებსა და ცხოვრების მთავარ გატაცებაზე – ცხენოსნობაზე გვესაუბრა…
– საკმაოდ წარმატებული და შემდგარი ხართ თქვენს საქმეში… გვიამებთ, როგორ დაიწყო თქვენი თავგადასავალი ისეთ საინტერესო სფეროში, რასაც მეღვინეობა ჰქვია?
-რეალურად ეს არასდროს ყოფილა ჩემი ოცნება, წინასწარ არც დამიგეგმავს. შემდეგ ჩემს მომავალ მეუღლეს შევხვდი, რომლის ოცნებაც სწორედ ის იყო, რომ მეღვინე გამხდარიყო. შემდეგ შევვუღლდით და გადავწყვიტე ყველანაირად გვერდში დავდგომოდი, რომ ბავშვობის ოცნება რეალობად ექცია.
– როგორც ვიცი, თქვენი ღვინო ძალიან არომატულია… რა არის ის მთავარი ნიშა, რომელიც თქვენს ღვინოს სხვებისგან გამოარჩევს?
– პირველ რიგში – ადგილმდებარეობა. ჩემი ვენახები სოფელ არგოხში, ახმეტის მუნიციპალიტეტში მდებარეობს. ეს ადგილი ვაზისთვის იდეალურია. ქისის ჯიში სწორედ აქედანაა წარმოშობით, სამ სოფელში მოდის და ერთ-ერთი არის არგოხი. ყველაფერს დიდი მნიშვნელობა აქვს ვენახისთვის, კლიმატს, მიკრო კლიმატს, მიწის შემადგენლობას. და მეორე ის არის, რომ ჩემი მეუღლე ორგანული ქიმიკოსია, არის პროფესორი. ვფიქრობ, ღვინის წარმოება, ისე როგორც ამას ჩვენი მამა-პაპანი აკეთებდნენ, ძალიან კარგი იყო, მაგრამ ვფიქრობ, რომ აუცილებელია ფეხი ავუწყოთ თანამედროვეობას და ჩემი მეუღლის ეს პროფესია ძალიან გვეხმარება ღვინის წარმოების ჩვენი სტილის შექმნაში. რისკიანი უნდა იყო, როცა ამ საქმეს იწყებ, ღვინის წარმოება მთლიანად ქიმია, ბიოლოგია და მათემატიკაა. რაც მთავარია, ჩვენ გუნდურად ვმუშაობთ, ვსხდებით, ვლაპარაკობთ და ასე ერთად ვაკეთებთ ღვინოს.
– აშშ-ზეც მინდა გკითხოთ – რამ შთაგაგონათ, რომ იქაური ცხოვრება მიგეტოვებინათ და სამშობლოში დაბრუნებულიყავით?
– მონატრება, ეს იყო ერთადერთი ფაქტორი. სულ საქართველოზე ვფიქრობდი და დეპრესიაში ვიყავი.
– მესმის, ნამდვილად… ცნობილი კულინარიული შოუს “სამზარეულოს ომების” გამარჯვებულიც ხართ… როგორია თქვენი კულიანარიასთან ურთიერთობა, ვთქვათ, რომელია ის გამორჩეული კერძი, რომელსაც ყველაზე დიდი სიამოვნებით ამზადებთ?
– კი, მე და ჩემი მეგობარი ვმონაწილეობდით ამ პროექტში და მართლაც დიდი შრომის ფასად მოვიგეთ. რაც შეეხება ჩემს საყვარელ კერძს, ქართული სამზარეულოდან ასე განცალკევებულად ვერ ვიტყვი. უდიდეს პატივს ვცემ მეგრულ სამზარეულოს. ზოგადად, ქართულთან ერთად უცხოური სამზარეულოდან მომწონს ფრანგული და იაპონური კულინარია.
– ბევრი ფოტო გაქვთ ჯირითისას გადაღებული… რა როლს თამაშობს ცხენოსნობა თქვენს ყოველდღიურობაში და საკუთარი ცხენები თუ გყავთ?
– მე თუში ვარ და თუშებისთვის ცხენი ყველაფერია. მეც მთელი ბავშვობა ცხენით ჯირითში გავატარე. დოღებშიც ვიღებდი მონაწილეობას, რომ დავფიქრდე არც მახსოვს პირველად როდის დავჯექი ცხენზე. ასე შევისისხლხორცე, ალბათ, როგორც ბათუმელ ბავშვს ზღვა უყვარს, ისე მიყვარს მეც ცხენები. ჩემი ოცნებაც ეს იყო, მინდოდა, ჩემი ცხოვრება ყოფილიყო ცხენებთან დაკავშირებული. მინდოდა, რამე ბიზნესიც გამეკეთებინა, მაგრამ მეღვინეობაში წამოვედი და ეს ცხენები ახლა ასე “აპეტაიზერად” მყავს.
– მაგრამ მოამავალში შეიძლება ბავშვობის ოცნებაც აიხდინოთ… ?
– ცხენები ყოველთვის იქნებიან ჩემს ცხოვრებაში, მაგრამ ახლა პირველ რიგში ვარ დედა და ახლა ნამდვილად ვეღარ გავრისკავ დოღში მონაწილეობას. ისე, რომ ვიხსენებ, ისეთ ცხენებზე ვმჯდარვარ, მიკვირს ცოცხალი რომ გადავრჩი. ცხენები სულ მეყოლება, თუმცა ასე აქტიურად ვერ ვიქნები ჩართული ამ საქმეში.
– ბოლოს გკითხავდით – რას ურჩევდით დამწყებ მეღვინეებს? რამდენად რთულია ამ სფეროში დამკვიდრება და რა უნდა გაითვალისწინონ?
– ალბათ, ასე მიკერძოებულად მეღვინეებს ვერფერს ვურჩევ. ერთადერთი რაც შეიძლება ვურჩიო, ყოველთვის თავის გულის ხმას მიჰყვნენ. რაც გიყვარს ის უნდა აკეთო, თუ საქმეს ვერ შეიყვარებ, თავი უნდა დაანებო. ერთხელ ვიბადებით, ცხოვრება ხანმოკლეა და ვფიქრობ ის უნდა ვაკეთოთ, რაც ყველაზე მეტად გვიყვარს. რაც შეეხება მეღვინეობას – ქართული ღვინის ჯიშებს ძალიან უხდება ასამბლაჟი, როცა რამოდენიმე ჯიშს ერთად წურავ, ვთქვათ, ქისი, მწვანე და რქაწითელი.
–მადლობა საინტერესო საუბრისთვის და დიდ წარმატებას გისურვებთ თქვენს საქმეში!
-თქვენც ასევე, წარმატებები!
ავტორი: გიორგი პაპუაშვილი
მასალის გამოყენების პირობები
