საქართველოში ჯერ კიდევ მყარია განუზომელი რაოდენობით ღვინის სმის ტრადიცია
და ამიტომაც, ზოგიერთ სუფრასთან ცოტათი სასაცილო ჩანს ხოლმე ღვინისა და კერძის შეხამებაზე საუბარი და რესტორანში ამა თუ იმ კერძთან რომელიმე კონკრეტული ღვინის შეკვეთამ ზოგიერთ თანამეინახეს შესაძლოა ღიმილიც მოჰგვაროს. ჩვენთან ძალზე უცნაურ კატეგორიებადაა ღვინოები დაყოფილი და იმის ნაცვლად, რომ ისინი ერთმანეთისგან უფრო მყარი კრიტერიუმების საფუძველზე გავარჩიოთ, მას ძირითადად ე.წ. “საქეიფო” და “საწრუპავ” ქვეჯგუფებში ვათავსებთ. როგორც ჩანს, ქართველებს ასე უფრო გვიადვილდება ცხოვრება. ღვინის მრავალფეროვანი სამყაროს უკეთ აღსაქმელად, მხოლოდ ორი კატეგორიით ვიფარგლებით, რადგან უფრო მეტი, თავგზას გვიბნევს.
მაგალითად კახურ საქეიფო ღვინოდ ითვლება რქაწითლიდან დაწურული, კახური ტიპის ტანინიანი ღვინო, ქართლში ჩინური ან გორული მწვანე, იმერეთში ე.წ. ციცქა-ცოლიკოური, რაჭაში წულუკიძის თეთრა და ცოლიკოური, ხოლო გურიაში ადესასაც კი მიიჩნევენ საქეიფო ღვინოდ. ასეთი ღვინო, როგორც წესი, ჩამოსასხმელია, გლეხის ან ქარხნული, ვყიდულობთ საშუალოდ 1.50-2 ლარად ან ნათესავები გვიკითხავენ “რაიონებიდან” (ნელ-ნელა ბოთლის “საქეიფო” ღვინოც იბრუნებს თავის ძველ სტატუსს). ამ საქეიფო ღვინის ძირითად მომხმარებლისთვის არც წარმოშობაა მნიშვნელოვანი, არც ვენახის ადგილმდებარეობა და მით უმეტეს, არც ტექნოლოგია. მთავარია დიდი რაოდენობით ისმებოდეს და შედარებით ლმობიერი “პახმელია” ჰქონდეს, და გარდა ამისა, კარგ რეაქციაში შედიოდეს ბაჟესთან, ტყემალთან და საცივის წვენთან –ღვინის ეს თვისება მაშინ გამოაშკარავდება ხოლმე, როცა რომელიმე ახირებული თამადა ყველაფერ ამას ერთიანად ჩაუძახებს ჯერ ვეებერთელა “განსხვავებულში”, შემდეგ კი სტომაქში.
რჩევები: უბრალოდ მოვნიშნოთ წყვილები და საუკეთესო შეხამებები, ანუ ერთი მხრივ, ღვინო, რომელიც ხაზს უსვამს კერძის ღირსებებს და მეორე მხრივ, საჭმელი, რომელიც ამათუიმ ღვინის უკეთ დაგემოვნებაში გვიწყობს ხელს. ამასთანავე, მნიშვნელოვანია ვიცოდეთ ძირითადი წესებიც, რათა თავიდან ავიცილოთ კურიოზული შემთხვევები, როცა მშრალ წითელ ღვინოს შოკოლადს აყოლებენ ხოლმე, ან კახური ტიპის თეთრ ღვინოს კრემიან ნამცხვარს.
– ცნობილია, რომ წითელი მშრალი ღვინო ძალიან ხშირად არ უხდება თევზს, რადგან ეს უკანასკნელი სასმელს ლითონის მომწარო გემოს აძლევს (თუმცა, წითელ ღვინოში მომზადებულ თევზთან ზოგიერთი თხელი წითელი ღვინო საინტერესო წყვილს ქმნის).
– უხეში ტექსტურის ხორცი, რომელიც ხანგრძლივ ღეჭვას საჭიროებს, – განსაკუთრებით, საქონლის ბიფშტექსი, – მშვენივრად არბილებს ტანინების გემოს, აქედან გამომდინარე, წითელი ღვინო სჯობს სუფრაზე წითელი ფერის ხორცეულთან მივიტანოთ, თეთრი ღვინო კი თევზისა და ხორცის თეთრ სახეობებთან ერთად.
– როცა ცხვრის, საქონლის ხორცი და ნანადირევი მარტივად, ყველანაირი შეკმაზვებისა და რთული სოუსების გარეშეა მომზადებული, უკეთესია მათთან ძვირფასი დავარგებული წითელი ღვინო მივირთვათ (ასევე, შემწვარი ინდაურისა და ღორის ხორცთანაც).
– თევზისა და კვერცხის კერძების უმეტესობას თეთრი ღვინო უხდება, პარკოსანი კულტურებისგან მომზადებულს კი –მსუბუქი წითელი.
მასალის გამოყენების პირობები
